Amerykański Curl krótkowłosy

Amerykański curl powstał niedawno. Główną cechą tych kotów są dość duże uszy zagięte w półksiężyc do tyłu. Najpierw zarejestrowana została odmiana długowłosa, a parę lat później krótkowłosa.

Curl lubi się bawić, nawet jako dorosły kot. Jest towarzyski, lubi kontakt fizyczny. Lubi też dzieci.

Wbrew obiegowej opinii kot abisyński jest jedną z najstarszych ras kotów i wcale nie trzeba sięgać po pełne fantazji opowieści hodowców o jej pochodzeniu z czasów faraonów. Pod koniec XIX wieku rasa ta

Pers jednolity

Po raz pierwszy kot perski pojawił się na wystawie w 1871 roku. Pierwsze koty tej rasy miały dłuższy pysk i rzadszą sierść, ale długotrwała selekcja doprowadziła do persów jakie mamy teraz.

Imponująca jest liczba odmian tej rasy. Jest około 180 różnych rodzajów ubarwienia. Podzielone są w pięć grup. Pers jednolity to najstarsza odmiana kota perskiego. Pierwszy ras wystawiona na wystawie w 1871 roku. Do tej grupy należą wszystkie odmiany o jednolitym ubarwieniu (czarne, niebieskie, czerwone, kremowe, czekoladowe, lilia). Wszystkie mają pomarańczowe oczy.

Pers to kot spokojny, zrównoważony, a jednocześnie niezależny, dobrze znoszący samotność. Bardzo chętnie śpi i leniuchuje. Jego długa sierść może być kłopotliwa w gorące dni, często prowadzi do przegrzania. Trzeba ją ponadto codziennie czesać, by nie dopuścić do skołtunienia. Pers niechętnie wychodzi na dwór.

Kot Ragdoll

Ragdoll pochodzi z krzyżówki persa z kotem birmańskim. Początkowa selekcja rasy następowała po charakterze, nie po wyglądzie. Dopiero później ustalono wygląd rasy. Ragdoll mają krótki pyszczek i szeroko, lekko zakrzywione do przodu uszy. Występują cztery odmiany kolorystyczne: seal, niebieski, czekoladowy i lila.

Ragdoll to koty wyjątkowo przyjacielskie. Pozbawione agresji, czułe i ufne. Lubią być brane na ręce, chętnie poddają się pieszczotom, a nawet niewielkiej manipulacji. Są ciche, rzadko kiedy miauczą. Lubi dzieci.

Kot pospolity

Początki rasy datowane są na około 6000 rok przed narodzeniem Chrystusa. Około 2000 lat p.n.e. koty pospolite hodowane były już w Egipcie, zaś około 500 lat p.n.e. doszło do ich rozpowszechnienia w Europie Środkowej, Grecji oraz Włoszech. Swoją rosnącą popularność rasa zawdzięcza przeznaczeniu kotów, które w owym czasie służyły do polowania na gryzonie, będące plagą i zagrożeniem dla ludzi. Koty domowe nigdy nie stały się obiektem celowej selekcji, dlatego też występują w ogromnej różnorodności w porównaniu z kotami rasowymi.

Koty domowe odznaczają się średniej wielkości ciałem, okrągłą głową, dużymi, okrągłymi oczami oraz średniej wielkości ogonem. Ubarwienie kota pospolitego obejmuje praktycznie wszystkie możliwe maści. Brak cech charakterystycznych, obecnych u okazów hodowlanych.

Ze względu na fakt, że koty pospolity nie poddane zostały selekcji, odznaczają się one różnymi cechami zachowań.

Kot Rosyjski niebieski

Kot rosyjski niebieski pochodzi z Rosji, z okolic Archangielska nad Morzem Białym. Szczególnie ostre warunki klimatyczne oraz izolacja rasy, sprawiły, że wyselekcjonowała się rasa odznaczająca się pięknym, niebieskim, srebrzącym się futrze. Po II Wojnie Światowej, rasa zagrożona była wyginięciem i tylko dzięki miłośnikom tej rasy udało się odzyskać wzorzec przewidziany przed wojną.

Najbardziej charakterystyczną cechą kota rosyjskiego jest jego futro. Wzorzec dopuszcza jedynie umaszczenie niebieskie lub niebieskoszare, jednolite. Charakterystyczny srebrzysty połysk jest konsekwencją tego, iż końcówki włosów okrywowych nie posiadają pigmentu. W Australii i Nowej Zelandii hodowcom udało się nawet wyselekcjonować odmianę białą i czarną, które nie są jednak uznawane przez felinistyczne organizacje międzynarodowe.

Koty rosyjskie są kotami niezwykle towarzyskimi, umiarkowanie aktywnymi i cichymi. Przywiązują się głównie do jednej osoby, są spokojne i potulne.

Kot Maine Coon

Maine Coon (lub też Mainkun) powstał z krzyżówki amerykańskiego kota pospolitego z kotem typu angora. Ale oprócz prawdziwej historii wiele powstało legend i mitów związanych z pojawieniem się tej rasy. Według jednej, Maine Coon urodził się z romansu szopa (ang. coon) z dziką kotką z okolic Maine. Inna mówi o tym, że Mainkun przybył do Ameryki na statkach wikingów.

Koty maine coon mają charakterystyczne pędzelki na końcówkach uszu. Dopuszcza się wszystkie odmiany barwne, ale najbardziej popularna jest tabby.

Maine coon jest kotem zrównoważonym, ale jednocześnie aktywnym. Interesuje się wszystkim, co wokół niego się dzieje. Ale woli się bawić sam, nie znosi obecności obcych. Mimo dużej i mocnej budowy nie jest agresywny. Bardzo charakterystycznie miauczy - wydaje serię dźwięków podobnych do treli.